Door Eilard Jacobs
Er trekt weer een herfststorm over, de kale takken van de bomen die ik uit het raam kan zien, zwiepen in de wind. Ik stel me de boot voor, die in de haven van de Diemerzeedijk nu aan de landvasten ligt te rukken, terwijl de wind zijn uiterste best doet om onder het dekzeil te komen. Gaat het wel goed met de boot?
Door Hans Haytsma
Dankzij Jaap van Loenen is 8 december j.l. voor de bemanning van de elektrische sloep Geus II ( 3 vrouwen, 3 mannen + schipper Jaap) een onvergetelijke avond geworden. We hebben het Amsterdam Light Festival kunnen beleven op het water.
De grachten, het IJ, de Amstel, het was allemaal betoverend mooi. Ik was gewend om deze lichtobjecten al wandelend door nachtelijk Amsterdam te bewonderen maar vanaf het water in een open boot krijgt alles een extra dimensie. Het is op zich al heerlijk om met een ervaren schipper door de prachtige Amsterdamse grachten te varen. De kunstzinnige lichtobjecten met als verbindend thema AI – Artificiële Intelligentie - trekken aan je voorbij terwijl je als bemanning lekker even niets anders hoeft te doen dan achterover te zitten en te genieten.
Door Eilard Jacobs
Tegen de tijd dat deze Geus op de mail staat zijn de temperaturen vast aangenaam. We hebben er lang op moeten wachten. Maar eigenlijk vind ik varen in het koude vroege voorjaar juist prachtig.
Eind maart, begin april oversteken naar Friesland was ook dit jaar een frisse bedoening. Maar het ging me ook niet om een aangename temperatuur, maar om een goede wind en die was er: zuidwest 6, dat schiet tenminste op. De reden dat ik zo vroeg in het seizoen al vaar is tweeledig. Ik moet zien dat ik weg ben uit de haven aan de Diemerzeedijk en na het optuigen uit Durgerdam vóórdat alle boxen weer bezet zijn door de rechthebbenden. Maar bovendien vind ik het vroege voorjaar een heerlijke tijd om in de buurt van mijn zomerligplaats in Friesland rond te scharrelen.
Door Eilard Jacobs
Aan het einde van het winterseizoen volgt altijd de ontknoping. Niet dat het winterseizoen begint als plaats delict en er in de loop van de tijd de “usual suspects” voorbijkomen, maar toch.
Om in de haven van de Diemerzeedijk te kunnen komen en om het schip onder het dekzeil te kunnen leggen moet de mast worden gestreken, masten in ons geval, want we hebben een kits. Nu heeft onze boot een zelfstrijkinstallatie. Je zou dan denken dat de boot zelf de masten strijkt, maar die ‘zelf’ blijk ik te zijn. Maar goed, ik heb geen mastenkraan nodig. Liggen de masten eenmaal plat dan moeten ze nog worden losgenomen uit de mastkokers en naar voren geschoven worden om de benodigde boxmaat een metertje of 4 te verkleinen en de manoeuvreerbaarheid in de sluis te vergroten. Ik probeer dat ieder jaar weer ordelijk te doen om daar in het voorjaar bij het omgekeerde proces mijn voordeel mee te kunnen doen.
Detail uit de kaart van het Amstelland van Van Banchem uit 1593, naar de kaart van Beeldsnijder uit 1570.
Door Chiel den Besten
Wetenswaardigheden Diemerzeedijk
Wist jij dat...
... de oudste vermelding van de Diemerzeedijk dateert van 2 februari 1307,
... de Diemerzeedijk meermaals is doorgebroken bij stormvloeden,
... bij de doorbraak tijdens Sint Elisabethsvloed in 1421 het Nieuwe Diep is ontstaan,
... bij de Allerheiligenvloed in 1570 de Ipenslotersluis volledig verloren ging,
... de dijk aan de Zuiderzeekant ooit bestond uit een palenrij met een pakket samengeperst wier erachter als stootkussen tegen de beukende golven,
... en die palenrij in de 18e eeuw volledig bleek te zijn ondermijnd door de tropische paalworm, meegekomen met onze VOC-schepen?
Door Eilard Jacobs
Maart is de maand van het nautisch ontwaken. De winterslaap is voorbij, al zou je dat van het weer nog niet willen zeggen. Maar dat kan zomaar veranderen. In de wintermaanden is het stil aan de Diemerzeedijk. Nou ja, zo nu en dan is er wel iemand in de loods aan het werk natuurlijk, maar op de steiger hoef je niet aan de kant voor tegenliggers. Hoewel, dat zeg ik nu wel maar ik ben er zelf ook nauwelijks geweest, dus misschien heb ik gezellig drukke dagen gewoon gemist.
Maar in maart wordt alles anders. Het hellingschema krijgt weer aandacht en dientengevolge de boot ook. Het schuren begint en niet altijd met de bijbehorende goede afzuiging. De thermometer wordt angstvallig in de gaten gehouden of soms de gewenste temperatuur voor schilderwerk wordt bereikt.
Door Eilard Jacobs
Het begint nu toch wel tijd te worden de bootklussenlijst ter hand te nemen. Andere jaren begin ik daar al eerder mee, maar ik heb er nog geen tijd voor gevonden. Maar eens kijken wat erop staat.
Mijn klussenlijst zit in een handige app op mijn telefoon. Als ik in het seizoen iets constateer wat aangepakt moet worden, dan zet ik het gelijk in de app. Dus het enige wat ik hoef te doen is de app weer te openen om aan de slag te kunnen. Lastig is wel dat mijn telefoon, ook al niet meer het nieuwste model, er helemaal mee ophield. Enfin, een nieuwe gekocht dan maar.
Door Eilard Jacobs
De herfst wordt dikwijls afgeschilderd als een periode van weemoed. De bladeren vallen en doen denken aan vergankelijkheid. Herkenbaar voor de watersporter?
Als het seizoen op zijn eind loopt, de dagen steeds korter worden en de temperaturen lager, hoewel... tegenwoordig juist hoger, bekruipt mij toch de behoefte om de boot netjes op te bergen voor de winter. Het liefst nadat ik, nog profiterend van de prettige temperaturen, het staalwerk nog wat heb onderhouden. Toch heb ik, als ik voor het laatst in het seizoen op zeil de haven van Durgerdam nader, waar ik zal gaan aftuigen, ook wel een beetje een brok in de keel. Er komt per slot een einde aan een prachtig vaarseizoen. Maar als het weer een aantal dagen later echt omslaat en de regen tegen de ramen begint te kletteren, ben ik toch maar weer wat blij dat het schip veilig en droog onder de wintertent ligt.
Door Eilard Jacobs
De tijd van onderhoud is gekomen, daarmee vertel ik natuurlijk niets nieuws. Maar op de wal is aan boord stappen heel wat meer werk dan als het schip in het water ligt. Je moet juist dan voortdurend het schip op en af.
Onze Odyssee is te groot voor de helling op de Diemerzeedijk, daar heb ik me maar bij neergelegd. Maar zo nu en dan moet je toch wel wat aan het onderwaterschip doen.
Door Eilard Jacobs
Een schipper met tijd heeft altijd goede wind... Ieder najaar wacht ik op goede wind om de oversteek van Friesland naar Amsterdam te maken, soms lukt dat.
Toen ik met pensioen ging nam ik me voor voortaan altijd rustig op goede wind te wachten bij mijn oversteek Friesland-Amsterdam en omgekeerd. Met een zomerligplaats in Friesland en winterstalling in de haven van de Diemerzeedijk doet zich twee keer per jaar de vraag voor of ik met goede wind kan overzeilen. Toen ik nog werkte moest die goede wind ook nog in mijn agenda passen.
Door Frans van Witmarschen
Het is werkelijk ongelooflijk, de metamorfose die de boot heeft ondergaan. In de vorige Geus heb ik verteld dat we de boot hebben schoongemaakt, gaten hebben gevuld en een eerste afwerklaag hebben aangebracht.
Door de niet aflatende inspanningen van Hendrik staat de boot nu te stralen.
Door Chiel den Besten
In De Geus van mei en juni uitte het bestuur zijn teleurstelling over de slechte opkomst tijdens de twee georganiseerde inloopavonden om mee te denken over de toekomst van de vereniging en ideeën te ontwikkelen voor een meerjarenplan voor onze vereniging.
Ik voelde me aangesproken want zelf had ik ook geschitterd door afwezigheid, terwijl de uitnodigingen inderdaad tijdig en niet te missen waren.
Door Frans van Wittmarschen
In De Geus van juni dit jaar zijn jullie uitgebreid geïnformeerd over het elektrificeren van de verenigingsboot. Er was een boot aangeschaft die aan vrijwel alle vooraf gestelde eisen voldeed.
Inmiddels is deze boot, een Stormer, ontdaan van alles wat maar demontabel was. De kale boot staat in de loods. In de zomerperiode is er niet zoveel gebeurd, behalve dat één van de leden de boot vanbinnen helemaal heeft schoongemaakt.
Door Eilard Jacobs
Varen op het Wad betekent dat diepte en diepgang je voortdurende aandacht vragen. Gelukkig heb je daar instrumenten voor, maar of je daar altijd op kan vertrouwen...
Wat later dan andere jaren was ik eind juni dan toch eindelijk het Wad opgegaan. Even alleen nog, Corien had nog niet zo'n behoefte maar de volgende dag zou mijn vaste zeilmaat Dieks aan boord stappen. Maar ik had nog even een dagje op het Wad de boot voor mezelf. De weersverwachting gaf een bescheiden noordoostenwind, die bovendien 's nachts zou afzwakken.
Maartrust in Durgerdam.
Door Eilard Jacobs
Mijn stukje in de maart-Geus gaat traditiegetrouw over de kriebels bij het naderen van het seizoen. Mooi weer helpt daarbij, de klussenlijst niet.
Ook dit jaar weer begon in maart de zon te schijnen over de steigers en het dekkleed waar ons schip nog keurig, maar wel al drijvend, onder lag. Mijn eerste opwelling is dan: dektent eraf en optuigen. Maar dat leer ik wel weer af als ik aan boord stap en de kajuit in ga. Zoals gebruikelijk liggen er allerlei spullen uitgestald die ik in de loop van de winterstalling tevoorschijn heb gehaald voor klussen en niet meer heb opgeborgen. Want: “Wie weet heb ik ze straks wéér nodig”. Nog voor de dektent eraf is vallen er al verfklussen aan de romp op en de ervaring leert dat dit er niet beter op wordt als je de dektent er helemaal af hebt.
De mast ligt plat en het is geen zeilboot meer.
Door Eilard Jacobs
Een zeilschip ziet eruit als een zeilschip zolang er een mast op staat. Maar de winter breekt aan en dan gaat de mast plat. Een aantal maanden is het dan een zeilloos-schip.
Het was dit jaar al laat in oktober toen ik onze Odyssee van de zomerligplaats in Friesland naar Durgerdam voer. Nog een dag met mooi weer een paar uur gezeild en toen was het hoog tijd om af te tuigen. Dat gaat op de een of andere manier altijd een stuk vlotter dan het omgekeerde, het optuigen in het voorjaar, maar een hoop werk blijft het. Zeilen afslaan en vooral het netjes opdoeken, schoten opschieten, enz.. Maar het piece de resistance is natuurlijk het strijken van de mast.
Door Willem Kooiman
Bzz, bzz, bzz,…………..bzzzup!
Terwijl ik lig te pitten, lekker in mijn kooi,
voel ik hem zitten.
Deze vaarzomer was een pechzomer voor ons en onze sleepboot Maria. Na een fantastische tocht van een uurtje of acht over de Randmeren - het weer was uitermate rustig en de zon scheen af en toe van achter een wolk, heel fijn na al die hitte - kwamen we aan bij Elburg.
Met onze sleepboot Maria, een Amsterdammertje van 12 meter, waren we op pad van de zomer, tot eind september was het plan.
WSV 'De Watergeuzen' is opgericht in het jaar 1928. De vereniging beheert drie havens. De haven aan de Diemerzeedijk met het clubhuis en de winterstalling vormt het middelpunt van de vereniging. De twee andere havens zijn in Vinkeveen en in Durgerdam.