In deze tijd denken we niet zo erg aan varen, al helemaal niet omdat onze aandacht volledig in beslag wordt genomen door corona en alles daar omheen. Toch is veel coronaterminologie bekende kost voor ons bootjesmensen.

Een lockdown kennen wij ook wel, alleen noemen we dat gewoon “verwaaid liggen”. Het einde van dat verwaaid liggen verwachten we op basis van het weerbericht en dat is ongeveer net zo betrouwbaar als de voorspellingen over het einde van de pandemie.

Er zijn nog wel meer parallellen te trekken tussen het varen en de pandemie. Bijvoorbeeld dat het met golven gaat. Niet zozeer de golven waar wij op varen, die hebben een veel hogere frequentie, als wel de golven waarbij pleziervaartuigen zich bij voorkeur gezamenlijk naar aantrekkelijke havens verplaatsen. Met een overvolle jachthaven tot gevolg. Je zou haast de parallel trekken met de ziekenhuizen, maar er is natuurlijk wel een belangrijk verschil: in die overvolle jachthaven lig je voor je plezier.

Mondkapjes zijn natuurlijk voor ons bootjesmensen geen probleem. Als we tegen de golven opboksen en het buiswater tot over de roerganger spat, dragen we al allerlei adembelemmerende bescherming (al zijn er natuurlijk ook mooie overdekte boten die gewoon de ruitenwissers aanzetten).

Wij weten dat je, als het enigszins kan, niet tegen stroom, wind en regen moet opboksen, maar dat je je lekker met de wind en stroom mee moet laten voeren. Toch zie je altijd weer wappies die zonodig met het tij tegen naar Vlieland stomen om maar eerder aan te komen en zo de laatste vrije ligplaats te bemachtigen.

Wattenstaafjes in je neus, daar houden ook bootjesmensen niet van, maar van een dagje varen in de stromende regen ga je ook wel niezen. Maar als wíj een nieuw aan te schaffen schip laten keuren, zijn we wél blij met een positieve test.

Anderhalve meter afstand is op het water wel heel erg krap, maar in de haven dan weer zo goed als onmogelijk.

Je vraagt je af waarom de virusvarianten steeds naar een letter uit het Griekse alfabet genoemd moeten worden (nou heet ons schip Odyssee, dus het voelt wel enigszins vertrouwd aan). Waarom niet uit het internationale marifoonalfabet? Dan kunnen we tenminste uitkijken naar de “whiskey variant”.

Nu denken jullie natuurlijk dat ik het allemaal niet zo serieus neem. Dat is natuurlijk niet zo, daarvoor is het toch te ernstig. Dus ik neem het heel serieus, vooral het varen.

Eilard Jacobs