Winterrust in de haven van West-Terschelling.

Als je rust zoekt op het water en in de haven dan is half februari de goede tijd daarvoor. Maar wel een beetje fris.

Half februari en ik ben op Terschelling. Niet op eigen kiel, ik kijk wel uit. Een comfortabele overtocht met de veerboot in minder dan de helft van de tijd die ik er anders zelf over doe. We verblijven ook comfortabel in een huisje met centrale verwarming. Eigenlijk is het helemaal niet zo koud buiten (met winterjas, handschoenen en ijsmuts). Lekker fietsen en wandelen op het strand met een zonnetje erbij, het is haast alsof we in de haven liggen.

Dat zou ook makkelijk gekund hebben, want er ligt geen enkele passant. Wat er wel ligt zijn bootjes van eilanders in winterrust. Eigenlijk hou ik erg van rust en stilte. In het seizoen moet ik daarvoor droog gaan vallen op een afgelegen zandplaat en nu vind je dat gewoon in de jachthaven. Niks slikvoeten aan boord en gewoon een warme douche in de buurt (als de havenmeester tenminste de waterleiding even wil aansluiten).

Op sommige momenten, als het opkomend water langzaam over de plaat begint te kabbelen en de al weer laagstaande zon lange schaduwen werpt, krijg ik het gevoel dat ik hier in volstrekte eenzaamheid op het Wad had willen zeilen. Tot er een windvlaag opsteekt en ik gauw mijn shawl stevig om knoop en mijn handschoenen weer snel aantrek.

Toch nog maar even wachten en trouwens…. er ligt nog heel wat werk te wachten om het schip weer vaarklaar te krijgen.

Eilard Jacobs