Het seizoen begint weer, maar opstarten gaat niet vanzelf, dat is bij mij ieder jaar hetzelfde liedje. Het begint met de overgang van klusseizoen naar vaarseizoen. Alle spullen, kussens, zeilen en nog veel meer dingen die 's winters thuis liggen opgeslagen, moeten weer aan boord. Maar in de loop van het klusseizoen is de boot steeds verder gevuld met gereedschappen, verfblikken, kranten om de boel af te dekken, lappen, flessen van diverse chemische aard en nog een heleboel andere dingen die ik in de donkere kajuit onder het dekzeil met te weinig verlichting echter ben kwijtgeraakt. Zodra het dekzeil er dan af is openbaart zich een walhalla aan nuttige zaken die ik toch zo nodig had, alleen ben ik nu vergeten waarvoor. Maar een ding hebben al die spullen gemeen, ze moeten worden opgeruimd om aan het vaarseizoen te kunnen beginnen.

Ik probeer het transport van de spullen die van huis naar de boot moeten en vice versa, efficiënt te organiseren. Niet onnodig heen en weer rijden. Het gevolg is dat de chaos aan boord eerder toe- dan afneemt. Want terwijl de banken nog vol met spullen liggen, moet ik al wel de bankkussens kwijt. Om ruimte te maken leg ik de spullen op de andere bank, waardoor het laatste overzicht definitief verdwijnt. Bovendien heb ik het kussen van die andere bank ook nog....

Maar op een of andere manier ontstaat er toch een zekere mate van orde aan boord en komt er thuis weer wat ruimte vrij in de berging. Op naar de volgende fase. 's Winters ligt mijn schip aan de Diemerzeedijk (te water) en 's zomers in Friesland. Daartussenin zit met gestreken masten (twee, het is een kitstuig) naar Durgerdam varen en daar de masten overeind (met eigen strijkwant) en optuigen. De eerste stap is de motor uit zijn winterslaap halen. Hij start deze keer gelijk, dat is in ieder geval wat. Maar door ervaring wijs geworden laat ik hem ook een poosje draaien om te onderzoeken of hij misschien geheel uit zichzelf weer net zo makkelijk stopt. Als dat niet het geval is en ik drinkwater heb gebunkerd, stoom ik naar Durgerdam. Varend door de sloot naar het haventje zie ik tot mijn genoegen dat er flink gebaggerd is. Althans volgens mijn dieptemeter. Kennelijk is de instelling van de kieldiepte naar een of andere defaultwaarde gesprongen. Een ander elektronisch euvel is dat mijn brandstofmeter aangeeft (na montage van een nieuwe gever) dat de tank bijna leeg is, terwijl ik wel beter weet. Gelukkig geeft de meter gedurende het varen aan dat de tank steeds voller wordt. Misschien moeten die draadjes aan de gever toch net andersom. De laatste elektronicaklus is de verlichting controleren, met name in de mast, vóórdat ik die overeind ga hijsen. Ik ben in m'n eentje aan het optuigen en controleren, dus ik loop heel wat keren van voor naar achter om te kijken of het lampje nu wél brandt. Uiteindelijk werkt alles (de ervaring leert dat als je de mast overeind hebt staan er tóch iets het niet meer doet, maar dat is van later zorg).

Uit ervaring neem ik alle tijd voor het aanslaan van de vallen en het zorgvuldig voorkomen dat er iets in de knoop kan gaan. Vroeger had ik altijd wel ergens een halend part wat tóch aan de andere kant van de zaling had moeten zitten, maar nu gaat alles in een keer goed. Langzamerhand verandert het schip van een motorboot in een zeilboot. Nu de wanten nog op spanning zetten, na een winterslaap kunnen die soms alleen met kruipolie tot leven worden gewekt.

En dan komt het moment dat er gevaren, wat zeg ik, gezeild, kan worden. Zoals gezegd ligt mijn schip 's zomers in Friesland en daar wil ik zeilend naartoe. Hoewel ik al weken aan het opruimen ben, liggen er in de kajuit nog steeds voorwerpen die onvast kunnen worden op zee. Al het gereedschap, reservemateriaal, tape en onduidelijke lijntjes die bij het optuigen nog van pas kwamen liggen nu als potentiële projectielen te wachten om gelanceerd te worden. Bovendien moet er victualie aan boord zijn om honger en dorst onderweg te bestrijden. De marifoonstekker heeft bij het overeind zetten van de bezaanmast een opdonder gekregen, maar de centrale meldpost vindt het nog luid en duidelijk, behalve de ATIS, die komt niet door. (Kennelijk heb ik die nog niet geprogrammeerd in de nieuwe marifoon die ik twee jaar geleden noodgedwongen overhaast moest aanschaffen.) Verder werkt alles, merk ik al varend, naar behoren. Alleen ben ik vergeten diesel te tanken, o jee! Of heb ik die draadjes van de gever nog niet omgewisseld?

Eilard Jacobs