Door Leo Wiegerink & Alfred Meyers
Wat aan de Isabelle voorafging

Hallo Watergeuzen,
Ik ben Esther Koch en lig met de Isabelle in Durgerdam. Ik woon in de Jordaan met Hans, Eva en Juliette. Hans en ik runnen een ontwerpstudio en een galerie. De maart-aflevering van Boot van de Maand ging over de jeugd en de boot van Okke (de botter EB 60) en in deze aflevering vertel ik over mijn jeugd op de Kogge en bij de Watergeuzen. In een volgende aflevering vertellen Okke en ik over de Isabelle die we 'gered' hebben van de sloop. Op de foto hierboven hebben we de Isabelle net vanuit het Westerdok naar de Diemerzeedijk gevaren, onze eerste vaart. Ik ben een nieuw lid, maar ken de vereniging al lang. Sinds ik drie of vier jaar was schat ik.

1977 - ik roei in de kom van Durgerdam.

Mijn ouders hadden een zeilboot, de Kogge, waaraan zij vaak klusten. Daardoor brachten mijn zus en ik in de winter veel weekeinden op de Diemerzeedijk door en 's zomers elk weekend in de haven van Durgerdam, waar de Kogge lag.
In die tijd waren er heel veel kinderen op de haven van de Diemerzeedijk. We speelden er in de winter met de andere kinderen in de loods of op het stukje land bij de grote lier. We gingen ook vaak 'archeologische schatten', zoals botten en pijpenkoppen, buiten het hek zoeken. Dat was een stuk verderop op de dijk. Dat bleek later een oude, gifrijke vuilnisbelt te zijn.
Als het weer het toeliet, zeilden we ook op het Bovendiep met onze Optimistjes; de brug van de A10 was er toen nog niet. Bij slecht weer zaten we uren in de kantine... spelletjes, tekenen, wat rondhangen.

Mijn ouders waren echte zeilers. Ze zeilden in hun jeugd op de Vinkeveense Plassen, waar ze elkaar ook hebben ontmoet. Onze eerste boot met het gezin was een Sneekermeer, een zwarte met oranje bies, waarmee we op de Vinkeveense Plassen zeilden.

1974 - Onze Sneekermeer op de Vinkeveense Plassen.

Mijn ouders zijn toen lid van de Watergeuzen geworden en lagen in de haven in Vinkeveen. Daarna kwam de bruine Trewes met een gouden bies.

1977 - Trewes en Optimistje bij de Diemerzeedijk.

Elke vrijdag stapten we rond vijf uur in de auto, op naar de haven. We lagen aan de Durgerdammerdijk ter hoogte van de waterpomp en trap, daar gooiden we de tassen eruit, waarna mijn vader de auto op het terrein bij boer Jan parkeerde, op de afrit naast het huis van Marja.
De vrijdagavonden brachten we al spelend bij de haven door, bij het strandje, bij de dijk, of in het riet. Ik roeide me suf in de rubberboot, of we gingen met onze Optimist, de Klots-Klots, op het Buiten-IJ zeilen. Maar dan moesten we wel eerst uit die sloot zien te komen!
Bijna alle kinderen van de haven hadden een optimist. Die lagen allemaal waar nu het riet is. Een heel gedoe, je moest eerst dat zware, houten bootje over het rolletje in het water laten zakken en dan moest je ook nog die sloot door en uitkijken voor de staaldraad van het pontje bij ‘t Y!
Er zijn toen acht optimisten in de loods gebouwd, maar onze optimist is thuis in onze huiskamer gebouwd door Frans Kerkhof en mijn vader.

1976 - Optimistje bouwen in de huiskamer.

1987 - De gele Kalik, bij Marken.

Na de stalen Trewes kregen we in 1982 een gele Kalik 30, een polyester zeilschip. Met deze boot gingen we in de winter niet meer naar de Diemerzeedijk.

Ik weet niet precies met welk schip we waar zijn geweest. In onze vakanties zeilden we op de Waddenzee, naar Zeeland, Denemarken, Engeland, Duitsland en België. We bleven meestal maar een of twee nachten in een haven liggen en gingen dan weer door. Ik had twee favoriete boeken op de boot, die daar altijd lagen: De havengidsen met alle iconen en wat er te doen was in de haven, die kende ik dus uit mijn hoofd, en Overleven op Zee. Die heb ik ook 1000x gelezen. Het ging over bijvoorbeeld wat je moet doen als je een haai tegenkomt, of hoe je van zoutwater drinkwater kunt maken, en nog meer handige tips...

Eén zomervakantie weet ik me nog goed te herinneren. Dat was toen we de oversteek over de Noordzee naar Engeland maakten... We hadden een zeekaart waar mijn ouders de koersen en dergelijke op uit hadden gezet. We hadden toen nog geen AP-Navigator, het jaar erop wel. Ik weet niet waarom, maar op een gegeven moment waren we de boeien kwijt... en wisten we niet waar we exact op zee zaten. Het was donker, zodat we moesten wachtlopen en iedereen zijn zwemvest aan moest, ook binnen. We hesen een klein stukje zeil opdat we beter zichtbaar waren voor de radars van de grote tankers op zee. Op een gegeven moment ging een vogeltje op een van de salingen zitten om vervolgens een heel stuk met ons over zee mee te reizen. Plots herkenden we tot onze vreugde weer een boei, we zaten vlak bij Engeland en zo kwam alles toch goed.

Elk weekend van het zeilseizoen - weer of geen weer - werd er gezeild, behalve boven windkracht 5. We waren te vinden in alle IJsselmeerhavens. In Volendam liepen we bijvoorbeeld over de dijk en bekeken we alle winkels. Verstoppertje spelen deden we of onder de vissersboten of bij de palingviskooien. Dan gingen we naar Marken en Edam en als de wind goed stond naar Hoorn, of we ankerden ter hoogte van het gemaal ‘Bloqc van Kuffeler’. Als het Optimistje mee mocht, gingen we zeilen, of pompte ik de rubberboot op om door de haven te roeien, of nog liever... uit de haven naar buiten te roeien 'op avontuur'.

Als er weinig wind stond, gooiden mijn ouders de lange lijn in het water achter de boot en mochten we van de boot afspringen, naast de boot zwemmen of ons laten voortslepen aan die lijn. 
In mijn herinnering was er altijd wel iets te doen bij de Watergeuzen: de Optimistzeilwedstrijden op het Bovendiep, het Dobbervissen, het Landje Diemweekeind, de 24-uursrace, de Trintel- en Pinkstertochten en de vele feesten en borrels. Met de Watergeuzen-kinderen op de foto zijn we (1986) een heel weekend naar Landje Diem geweest. Een grote sleepboot van een van de leden bracht ons samen met de leuke, zachtharige hond van de eigenaar ernaartoe, maar zonder ouders! We sliepen in tenten en er was vuur.

1986 - De kinderen van de Watergeuzen.

1980 - Optimistjes-wedstrijd, ik vaar met het roodgele zeil.

Van de wedstrijdzeilen met de Optimistjes herinner ik me nog dat ik voor de wind voer en om snelheid te maken het zwaardje iets omhoog trok... daarbij niet oplettend, want de voorkant dook vol het water in en schepte daardoor veel water... maar het is goed gekomen.

Van het dobbervissen meen ik me te herinneren dat de dobbers piepschuimen blokken waren met een stok erin waaraan een vlag hing. Je moest tijdens het zeilen zoveel mogelijk dobbers uit het water vissen. Met je buik in het gangboord liggend probeerde je ze te pakken.
En ik kwam een foto tegen, heel toepasselijk nu, want de steigers in Durgerdam zijn aan vervanging toe. Ik roeide daar in het Optimistje met Tania en Jessica 'een lijn door' om de bouw van de nieuwe steigers te vieren! Dat was in 1985...

1985 - 'De lijn doorvaren' om de bouw van de nieuwe steigers in Durgerdam te vieren.

Zo kan ik nog wel even doorgaan met het ophalen van de vele jeugdherinneringen die ik heb opgedaan in de loods van de Watergeuzen op de Diemerzeedijk en aan de Durgerdammerdijk. Ik hoefde vanaf mijn 16e niet meer mee, dan heb je in het weekend andere dingen te doen dan met je ouders te zeilen. Vanaf ongeveer 1988 ben ik niet meer bij de Watergeuzen geweest, ik was er alleen als ik een keer met mijn ouders ging zeilen of later, als ik mijn moeder bezocht op haar motorboot.

Maar het zeilen begon toch te kriebelen, ik had zeil-zin! Zo rond 2015 vroeg ik een vriendin met zeilervaring of ze ook zo'n zin had om te zeilen... en zo werd er een nieuwe traditie geboren! Hans wilde liever thuis muziek maken, en ik kon op pad met de kinderen. Zo gingen we in september/oktober met een gehuurde Valk naar een hut op een 'onbewoond eiland' op de Vinkeveense Plassen en in de meivakantie een paar dagen in een gehuurde kajuitzeilboot de Friese meren bestormen. Het blijft leuk om een haven in te varen met deze gezellige combinatie waar niemand iets van snapt, namelijk twee vrouwen en vier meiden op een iets te krappe boot.

2019 - Zeilzin! Op pad met de nieuwe generatie op de Friese meren.

Omdat we in het voor- en naseizoen zeilden, was het af en toe erg koud en nat, maar een vuurtje hield ons warm op de eilanden.
En nu,... zo'n 35 jaar later ben ik weer terug bij de Watergeuzen. Okke vroeg me in september 2022 om een bootje te delen en op te knappen. Dat werd de Isabelle, waar we de volgende keer meer over gaan vertellen.

Tot ziens in de haven,
Esther

Jouw boot ook Boot van de Maand?
Stuur dan een mailtje aan Alfred Meyers ama4architecture@yahoo.com en/of Leo Wiegerink leowiegerink@gmail.com